انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۰

چندان که مرا دلبر من رنجاند

گر هیچ کسی نداند ایزد داند

یک دم زدن از پای فرو ننشیند

تا بر سر آب و آتشم ننشاند