انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۵

آخر دل من به وصل پیروز نشد

شایستهٔ صحبت دل‌افروز نشد

دردا که به عشوه روز عمرم زغمش

شب گشت و شب فراق او روز نشد