انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۵

هر تیره شبی که ره به روزی نبرد

گردن به حساب عمر من برشمرد

با این همه ماتم فراقش دارم

گرچه به هزار گونه محنت گذرد