انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۰

دلبر چو دلم به عشوه بربود برفت

غمهای مرا به غمزه بفزود برفت

بس دیر به دست آمد و بس زود برفت

آتش به من اندر زد و چون دود برفت