انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷

با بخل بود به غایتی پیوندت

کز قوت حکایتی کند خرسندت

وینک ز بلای بخل تو ده سالست

تا نشخور شیر می‌کند فرزندت