انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶

همواره چو بخت خود جوانی بادت

چون دولت خویش کامرانی بادت

ای مایهٔ زندگانی از نعمت تو

این شربت آب زندگانی بادت