انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳

بس شب که به روز بردم اندر طلبت

بس روز طرب که دیدم از وصل لبت

رفتی و کنون روز و شب این می‌گویم

کای روز وصال یار خوش باد شبت