انوری » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۸۵
به خدایی که بیشناس مقیم
دردل و دیده آتشم باشد
مرگ هر چند خوش نباشد لیک
بی رخ دوستان خوشم باشد