انوری » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۴۶ - در ذم طمع
مذلت از طمع خیزد همیشه
وجودش در جهان نامنتفع باد
طمع آرد به روی مرد زردی
که لعنتهای رکنی بر طمع باد