سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۶۲

به مرگ خواجه فلان هیچ گم نگشت جهان

که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل

نگویمت که درو دانشست یا فضلی

که نیست در همه آفاق مثل او فاضل

امید هست که او نیز چون پدر میرد

به نیکنامی و مقصود همگنان حاصل