دشمنت خود مَباد و گَر باشد
دیده بردوخته به تیرِ خَدَنگ
سرِ خَصمت به گُرز کوفته باد
بیرَوان اوفتاده در صفِ جَنگ
خون و دندانْش، از دَهَن پَرتاب
چون اَناری که بِشکَنی به دو سنگ