چون گشایند اهل همت دست خود
کهتران را پای‌بست خود کنند
رادمردان غافلانِ عهد را
از شراب جود، مست خود کنند
سربلندان چون به مخدومی رسند
خادمی را خاک پست خود کنند
مهتران چون خوان احسان افکنند
کهتران را هم‌نشست خود کنند
گر عمامه دیگری بندد رواست
لیکن استنجا به دست خود کنند