خاقانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۳۹

به خدائی که در ره عدلش

بندگان را هزار آفت‌هاست

که مرا بی‌لقای خدمت او

زندگانی کثیف و نازیباست

که به دل پیش خدمتم دایم

گرچه اندر میان مسافت‌هاست