محتشم کاشانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۲۰ - وله ایضا

ای بلند اختر سپهر وجود

وی گران گوهر خزانه جود

به خدایی که داشت ارزانی

به تو در ملک خود سلیمانی

که اگر زین فتاده مور ضعیف

برسد عرضه‌ای به سمع شریف

آنچنان کن کز استماع نوید

نشود نا امید هوش امید