سنایی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۷۶

نکند دانا مستی نخورد عاقل می

ننهد مرد خردمند سوی مستی پی

چه خوری چیزی کز خوردن آن چیز ترا

نی چون سرو نماید به مثل سرو چو نی

گر کنی بخشش گویند که می کرد نه او

ور کنی عربده گویند که او کرد نه می