سنایی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۱۳
گر مقصر شدم به خدمت تو
بد مکن بر رهی کمانی خویش
بهترین خدمتست آنکه رهی
دور دارد ز تو گرانی خویش