عبید زاکانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۱

پیش لب و زلفش ای دل از حیرانی

چون ابروی شوخ او مکن پیشانی

سودازدگی زلف او می‌بینی

باریک مزاجی لبش میدانی