عبید زاکانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸

دل با رخ دلبری صفائی دارد

کو هر نفسی میل به جائی دارد

شرح شب هجران و پریشانی ما

چون زلف بتان دراز نائی دارد