عبید زاکانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷

درویش که می خورد به میری برسد

ور روبهکی خورد به شیری برسد

گر پیر خورد جوانی از سر گیرد

ور زانکه جوان خورد به پیری برسد