عبید زاکانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶

آن زلف که بر گوشهٔ غلطاق نهاد

صد داغ جفا بر دل عشاق نهاد

بر چهرهٔ او چو طاق ابرویش دید

مه خوبی روی خویش بر طاق نهاد