عبید زاکانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵

دوران بقا بی‌می و ساقی حشو است

بی زمزمهٔ نای عراقی حشو است

چندانکه فذالکِ جهان می‌نگرم

بارز همه عشرتست و باقی حشو است