فروغی بسطامی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶

بگذار که تا می خورم و مست شوم

چون مست شوم به عشق پا بست شوم

پابست شوم به کلی از دست شوم

ار مست شوم نیست شوم، هست شوم