فروغی بسطامی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴

بگذار که خویش را به زاری بکشم

مپسند که بار شرمساری بکشم

چون دوست به مرگ من به هر حال خوش است

من نیز به مرگ خود به هر حال خوشم