فروغی بسطامی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸

زلفین سیه که در بناگوش تواند

سر بر سر هم نهاده بر دوش تواند

سایند سر از ادب به پایت شب و روز

آری دو سیاه حلقه در گوش تواند