فروغی بسطامی » دیوان اشعار » تضمین‌ها » شمارهٔ ۷

تا ز شاه این پنج بیت الحق شنیدم

طبع من مستغنی از در ثمین شد

«عید مولود امیر المؤمنین شد

عالم بالا و پایین عنبرین شد

از برای مژدهٔ این عید حیدر

جبرییل از آسمان اندر زمین شد

پنج عنصر حیدر کرار دارد

قدرت حق زان که با خاکش عجین شد

ذوالفقار کج چنین گوید به عالم

راست از دست خدا شرع مبین شد

ناظم خرگاه اسرافیل باشد

حاجب درگاه جبریل امین شد»

دست حق از پرده گردید آشکارا

تا علی دستش برون از آستین شد

تا عجایبها کند ظاهر ز باطن

در نظر گاهی چنان گاهی چنین شد

تا قدم زد در جهان آفرینش

آفرین بر جانش از جان آفرین شد

عقد آب و خاک را بر بست محکم

خرگه افلاک را حبل المتین شد

آفتاب از طلعت او شد منور

آسمان از خرمن وی خوشه‌چین شد

هم به صورت قبلهٔ ارباب معنی

هم به معنی کعبهٔ اهل یقین شد

هم ملایک را به هر جا کرد یاری

هم خلایق را به هر حالت معین شد

هم عدویش وارد قعر جهنم

هم محبش داخل خلد برین شد

بر خلیل از مهر آن خورشید رحمت

آتش نمرود باغ یاسمین شد

در شب معراج ذات عرش سیرش

با احد بود و به احمد هم نشین شد

کس علی را جز خدا نشناخت آری

قابل این نکته خیرالمرسلین شد

کی تواند عقل بشناسد کسی را

کز طفیلش خلقت آن ماء و طین شد

پیش بود از اول و آخر از آن رو

پیشوای اولین و آخرین شد

تا فروغی رکن دین گردید بر پا

ظل یزدان ناصر ارکان دین شد