شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۲

رویت که ز باده لاله می‌روید از او

وز تاب شراب، ژاله می‌روید از او

دستی که پیاله‌ای ز دست تو گرفت

گر خاک شود، پیاله می‌روید از او