شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸

هر تازه گلی که زیب این گلزار است

گر بینی، گل و گر بچینی، خار است

از دور نظر کن و مرو پیش که شمع

هر چند که نور می‌نماید، نار است