شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶

حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست

وز سعی و طواف، هرچه کردست نکوست

تقصیر وی آن است که آرد دگری

قربان سازد، به جای خود، در ره دوست