شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵

تا منزل آدمی سرای دنیاست

کارش همه جرم و کار حق، لطف و عطاست

خوش باش که آن سرا چنین خواهد بود

سالی که نکوست، از بهارش پیداست