شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱

با هر که شدم سخت، به مهر آمد سست

بگذاشت مرا و عهد نگذاشت درست

از آب و هوای دهر، سبحان‌الله

هر تخم وفا که کاشتم، دشمن رست