شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰

دنیا که دلت ز حسرت او زار است

سرتاسر او تمام، محنت‌زار است

بالله که دولتش نیرزد به جوی

تالله که نام بردنش هم عار است