محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹

یاری که به نیش غم دلی ریش نکرد

بر من ستم از طاقت من بیش نکرد

هرچند که انتظار بسیارم داد

آخر نه وفا به وعده خویش نکرد