هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۴

ای خواجه که نان به زیردستان ندهی

جان گیری و نان در عوض جان ندهی

شرمت بادا که زیردستان ضعیف

از بهر تو جان دهند و تو نان ندهی