هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳

این ریخته خون من و صد همچو منی

هر لحظه جدا ساختی جانی ز تنی

عذرت چه بود چو روز محشر بینی

بر دامن خویش دست خونین کفنی