عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۴

چون خاک زمین اگر عناکش باشی

وز باد هوای دهر ناخوش باشی

زنهار! ز دست ناکسان آب حیات

بر لب ننهی، گرچه در آتش باشی