عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۸

از آتش غم چند روانم سوزی؟

وز ناوک غمزه چند جانم دوزی؟

گویی که: مخور غم، چه کنم گر نخورم؟

چون نیست مر از تو به جز غم روزی