عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۷

ای دل، قلم نقش معما می‌باش

فراش سراپردهٔ سودا می‌باش

مانندهٔ پرگار به گرد سر خویش

می‌گرد و به طبع پای بر جا می‌باش