عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲

هر چند که دل را غم عشق آیین است

چشم است که آفت دل مسکین است

من معترفم که شاهد دل معنی است

اما چه کنم؟ که چشم صورت بین است