عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶

تا با توام، از تو جان دهم آدم را

وز نور تو روشنی دهم عالم را

چون بی‌تو بوم، قوت آنم نبود

کز سینه به کام خود برآرم دم را