خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۴۸

در مجلس باده گر مرا یاد کنی

غمگین دل من به یاد خود شاد کنی

بیداد به یکسو نهی و داد کنی

وز بندگی و محنتم آزاد کنی