خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۴۷

خاقانی اگر سر زدهٔ یار آیی

در سرزدگی مگر کله دار آیی

میکوش که گم کردهٔ دلدار آیی

کر گمشدگی مگر پدیدار آیی