خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹۵

خاقانی را خون دل رز دَردِه

دل سوخته را خام روان پز درده

آن آب دل افروز دل رز درده

صافی شده را دُرد زبان گز درده