خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹۴

خاقانی عمر گم شد، آوازش ده

دل هم به شکست می‌رود، سازش ده

جان را که تو راست از فلک عاریتی

منت مپذیر، عاریت بازش ده