خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸۸

کو عمر؟ که داد عیش بستانم از او

کو وصل؟ که درد هجر بنشانم از او

کو یار؟ که گر پای خیالش به مثل

بر دیده نهد دیده نگرانم از او