خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷۳

گر خاک ز من به اشک خون پالودن

نالید، منال کو گه آسودن

زینسان که فراق خواهدم فرسودن

بر خاک ز من سایه نخواهد بودن