خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۵۸

گاهی که کنی عهد و وفا با یاران

زنهار وفای عهد خود واجب دان

بی‌شکر خدا مباش هرگز نفسی

تا بر تو شود ابر کرم‌ها باران