خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۴۸

گر هیچ به بندگیت درخور باشم

در شهر تو سال و مه مجاور باشم

شروان ز پی تو کعبه شد جان مرا

گر برگردم ز کعبه کافر باشم