خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۱۰

از کوی تو ای نگار زاری بردیم

آشفته دلی و بیقراری بردیم

ای مایهٔ شادمانی آخر ز درت

رفتیم و غمت به یادگاری بردیم