خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰۷

سوزی که در آسمان نگنجد دارم

وان ناله که در دهان نگنجد دارم

گفتی ز جهان چه غصه داری آخر

آن غصه که در جهان نگنجد دارم