خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰۲

زرین چکنم قدح گلین آر ای دل

پای از گل غم مرا برون آر ای دل

تا از گل گورم ندمد خار ای دل

گلگون می در گلین قدح دار ای دل